"Every day, someone says something to me about this movie." Groundhog Day, directed by Harold Ramis, who died this morning at the age of 69, has proven to be one of those movies that gets deeper the more you think about it. According to Ramis, the movie's concept of reliving the same day over and over and over again has been appropriated by everyone from Hasidic Jews to Zen Buddhists to Christians to psychotherapists. Watch the video below:
"inci reçeli" Türk sinemasının pek yakalayamadığı bir anlatımı yakalamış. Bir dramı, aşk la harmanlayıp. Gülümseten sahnelerle anlatmış. Derin duyguları anlatacağım diye uzun uzun ('bal'da olduğu gibi veya 'yumurta' da olduğu gibi) duygusal sahneler çekmeye çalışmamış. Bu nedenle daha geniş bir kitle de yer bulmuş. Sinemacıları "festival filmleri" dedikleri filmelerden değil anlayacağın.
Gözüme takılan bazı rahatsız edici duygu sahneleri var. Burada duygu yu vermek için kamera hareketlendirilmiş.
Ama gözden kaçabilecek etkileyici sahnelerden biri fotoğraf. Fotoğraf filmde hikaye anlatımında önemli bir yeri var. Sırf fotoğraflar yüzünden belki de fotoğraf çeken bir arkadaş var filmde.
O arkadaşı oyuncu da olabilirdi. O zaman fotoğraflar geri planda kalabilirdi. Bazı seyirciler açısında fark edilmeyebilirdi.
Fotoğraf fark edilsin istenmiş.
Bir dram izliyorsunuz. Fakat bir aşk filmi izlediğinizi farz ediyorsunuz. Hasta ya toplumun bakışını izliyorsunuz. Ama aşk filmi izlediğinizi farz ediyorsunuz.
Şarkı daki "isyan" aşk a veya başka bir şey e değil. Topluma ve genel değer yargılarına.
Yaşanamayan aşkın en önemli nedeni dış baskının film boyunca hissedilmesi ama gösterilmemesi.
Bu da filmi izlenir kılıyor.
Bir kişi kız laf söyleseydi. Film o noktaya kitlenebilirdi.
Filme özgürlüğünü vermek için gerçekten çok uğraşmışlar.
Oyuncular filmdeki konunun önüne geçmiyor.
Filmdeki aşk a özenilmesinin nedeni;
Doğal gelişmesi, beklentilerden uzak olması ve 'genelde yapılmayan' tanımaya çalışmamak, birlikte andan zevk duymak. yemek hazırlamak gibi, kahvaltı yapmak gibi.
Aşk ını ispat etmek için bar kapatmıyor. Araba almıyor.
Lüks bir yemek yok.
Her şey sıradan insan için. Bir incir reçeli aşk ı sembolize edebiliyor. Yaşanılır kılıyor.
Senarist ve yönetmenin aynı kişi olması bu filme özel anlatımı güzellik vermiş.
Senarist in anlatamadın çatışması yok.
Halil Sezai nin "incir reçeli" ni yazma sahneleri de gerçekten yerli yerinde kullanılmış. (Her yere not kağıdı yapıştırması, tuvalet kağıtlarına bile yazması)
Aşk taki 3. kişinin farkına varmalısınız. Her ikili aşk sahnesinde onu unutmamalısınız. Orada temiz ve sabırlı bir aşk daha var. Şarkı söyleyen sevgilimiz, sevdiğimiz. Ve diğer 3. kişi aşkı fotoğrafçı.
Son zamanlarda duyduğum en kötü konulardan birisi 14 Şubat kutlamama şekilleriydi.
Kaç çift 14 Şubat ı erkek veya kadın yüzünden hayatlarından çıkarmışlar. Bunun bir nedeni her erkeğin bütçesinin medyanın istediği gibi büyük hediye almaya uygun olmaması. Kadınların erkeklerden hediye haricinde beklentileri olması da erkeklerin bugünü kutlamayalım. Özenti bir gün bu. Her gün aşk var hayatımızda. Kızın kendi eliyle yaptığı kurabiyeyi, dolmayı (Fatih Harbiye), pastayı, örgü bir kaşkol ü, örgü bir eldiven i aşağıladığımız için. Sevgi çıtasını dizilerin ve medyanın belirlemesine izin verdiğimiz için mutsuzuz.
Evet mutlu değiliz. Erkekler lokanta kapatmalı, kadınlar hdiye paketi haline gelmeli. Hediye mutlaka pahallı olmalı.
Sevgi, Saygı, Şevkat duyguları ilişkinizin nerdesinde? En ufak bir hastalık anında dağılan ilişkiler. Kız veya erkek işten ayrılsa hemen ayrılık çanları. Evet. Kızlar işten ayrılınca da erkekler ayrılıyormuş. :D
Medya ilginç örnekleri, merak edileni konu yapar sürekliliği için. Her biriniz ilginç örnek olamazsınız. Sevginizi yaşayın. Mutlu olun. Sevin. Sevilin. Bunun keyfi başka hiç bir şeyde yok.
